Logboek 4.1.1 Griekenland : de Ionische Zee, van Corfu naar Lefkas en Fiskárdho, terug naar België, Menton en Venetië (2008)

Griekenland... toch wat feiten en data, zie einde van dit blad.

Corfu.

14.07.08 Kerkyra (Corfu), Gouvia Marina, Kontokali.

			Gisterenavond zijn we dan eindelijk in Griekenland aangekomen, na een overtocht van 80 mijl, van Santa Maria di Leuca (I) - vertrek 05H30 - naar Corfu - aankomst 20H15 (boordklok: BZT). We willen even in Gouvia Marina blijven: de boot wordt schoongemaakt en klaar gemaakt voor het Griekse deel van de reis, de in Griekenland niet zo eenvoudige aanschaf van glutenvrijë broodvervangende producten verreist minstens zes dagen en ook het operationeel maken van een internet verbinding aan boord zorgt voor verwikkelingen ( zie Kortom 10 ). Een aantal verplaatsingen met dikwijls overvolle lijnbussen en met taxi's zijn er onlosmakelijk mee verbonden. Maar ... alhoewel Corfu in onze beoordeling niet echt model staat voor een "Griekenland-sfeer", is het toch erg leuk, gewoonten die we vijftien jaar geleden "achterlieten", terug op te pikken! Spijts de erg (dikwijls low-budget) toeristische trekken van Kontokali, Gouvia, Dasia en Corfu-stad - onze omgeving nu -, genieten we al opnieuw van wat wij steeds in al onze talrijke Hellas-reizen en verblijven vonden: een niet zo eenvoudig te vertalen "thuisgevoel".
				1. Nehalinnia in Gouvia Marina 2. Corfu city, de Venetiaanse burcht

Naar Sayiadha, Sivita-Mourtos en Parga

31.07.08 Sivota-Moúrtos. Sinds enkele dagen ligt Nehalinnia in de nieuwe - nog steeds in aanbouw zijnde - haven van Sivota-Moúrtos.

Na een wat langer verblijf in Gouvia Marina op Corfu - kleine gezondheidsproblemen of kwetsuurtjes zijn nooit ver weg hoe goed je ook oplet en voorzorgen neemt - zijn we naar het vasteland overgestoken. Sayiadha was onze eerste stop: het plaatsje, op een steenworp van de Albanese grens     - een smalle kuststrook is Grieks, de achterliggende bergen, dat is Albanië - kan volgens de gegevens van onze Pilot (theoretisch) alleen bezocht worden na toelating maar vrij snel merkten we dat de evolutie hier ook sneller is dan we eerst dachten. De kleine, vrij ondiepe haven - max. 2 m, meestal minder - wordt weinig bezocht zodat Sayiadha nog authentiek is. Hoewel: we vernamen van Corfioten, die er hun zeiboot kwamen leggen voor de vakantie, dat flottieljes regelmatig (wekelijks?) de kleine aangename haven aandoen: het is er dan écht niet leuk - ooit zouden er 28 huurboten gelegen hebben, een hel volgens onze informanten!. Onze tweede stop was dan Sivota-Moúrtos, erg toeristisch maar "postkaart-mooi": een klein dorpje - maar is het wel authentiek? - een kade - 's avonds heel levendig -, talrijke tavernas en restaurants, winkeltjes voor toeristen - een meerderheid Italianen -, twee kleine goed voorziene supermarkten, enkele vissersbootjes - echte, deze -, veel zeilboten -, talrijke en niet te vermijden charters! -, mooie baaien ingesloten tussen een drietal eilandjes, aangename kleine stranden en op de achtergrond, de bergen van Epirus; dan, tegenover het dorp en de kade, de "nieuwe" haven.

[map: GNTO]

Uit het dagboek van Kaat.

Van Gouvia naar Sayiadha varen is gewoon oversteken naar het vasteland (14NM, koers pal oost) en een tipje Albanese territoriale zee ontwijken. Geen wind, of... in de neus, terwijl de "prevailing" wind N tot NW moet zijn...

Donderdag 31 juli om 15u30, terwijl ik dit schrijf, spoelt er een golf van ongeveer 2m over het hele strandje: iedereen doornat, alles weggespoeld, een kleine kaïk, die normaal rechtop op zijn houten slede op het strand staat, ligt nu op z'n kant. Dit was geen normale golf !!! We zitten gelukkig in de tuin van de "beach club" en rennen onmiddellijk terug naar de haven om te kijken of alles normaal is. Behalve wat "deining" hebben ze daar niks gevoeld. Oef!

Terug naar het verhaal nu...De rust op het strand is teruggekeerd, de kletsnatte, beteuterde zonnekloppers komen stilletjes terug, alles lijkt weer normaal te worden...

Saghiada is een piepklein, ondiep haventje met een lage kaaimuur en een heel smalle ingang (ongeveer 5m). Toen we binnenvaarden waren we er alleen. We hebben ons langszij gelegd, bijna in de SE hoek en hebben aan de "havenautoriteit" gevraagd of dat OK was. "No problem" was het antwoord, "maar als je morgen blijft, toch maar beter je anker gebruiken, want misschien komen er nog "grote" boten". En inderdaad, een Bavaria 40 kwam binnenvaren, wou zich ook langszij aanmeren maar zat vast op 3m van de kant: anker gebruiken dus, en een lange plank. Nog 2 andere (kleine) boten kwamen en dat was alles. Maar toen kwam ook de NW wind: 18 tot 20 knopen en we begrepen dat het hier toch niet méér mocht waaien: het water spetterde al over de lage, smalle muur: we zouden dus maar één nacht blijven. Beetje jammer, want het is hier echt "Grieks", na Gouvia een hele verademing. 's Avonds was er een prachtige zonsondergang, we hebben vis gegeten en... slecht geslapen, want de vele Grieken (het is zondag) hebben behoorlijk wat lawaai gemaakt.

's Anderendaags om 8u30 zijn we vertrokken naar Moúrtos (Sivota eigenlijk). Michel en Mady, onze vrienden uit Menton, hadden ons dat haventje aangeraden. En inderdaad: het is erg mooi en er was veel plaats, toen we rond de middag binnenvaarden in de "nieuwe" haven - we hebben onderweg 10 minuten! kunnen zeilen. Langs de oude kade op anker leek ons geen goed idee: er zijn vele tavernas en bars, er kan dus heel wat beweging en lawaai zijn 's avonds (en dat is ook zo!).Onze boot ligt nu "geparkeerd" langszij een stukje schuine kaaimuur, net lang genoeg voor ons. Vóór onze boeg gaat iedereen op anker en achter ons kan nog één boot langszij. Er is geen water of elektriciteit, maar toch hebben we besloten om hier wat langer te blijven: er is een leuk strand met een "beach club" waar we ook kunnen douchen, we halen water in de supermarkt vlakbij en 's avonds in de taverna waar we gaan eten. Voor stroom zorgen (gedeeltelijk) de zonnepanelen en de motor draait als we de laptop gebruiken (dit is het enige probleem: onze pc is een"stroomverslinder!). We willen het gewoel van de vele charterboten en drukdoende Italianen wat laten voorbijgaan: een beetje "overzomeren" dus...

16.08.08 Sivota-Moúrtos. Zaterdagavond ... en 15-augustus weekend! De haven ligt vol, vooral grote Italiaanse RIB's - en kleinere Griekse - nemen veel plaats in; een Neilson-flottielje van een dertiental (!) boten gaat hier de twee komende dagen de bemanningswissel doen. De oude kade ligt eveneens vol. De avond valt. Een Griekse zeiboot komt aangevaren en wil zich nog een tussen onze boot en onze buurman wringen, ook wil hij de rib die elke avond langszij onze boot meert niet doorlaten en hij verwijt ons langszij te liggen, hoewel dit de enige mogelijkheid is: aan dit schuine kadedeel zou ons anker over of onder de ankers van verschillende buurboten liggen. De schipper en zijn vrouw van de Griekse Tasmanian Devil willen echter geen redelijkheid horen zodat we, geconfronteerd met zoveel wijs zeemanschap - en de drukte beu -, beslissen van Sivota te laten voor wat het nu ge- en verworden is en te gaan ankeren. Morgen gaan we richting Preveza!

Uit het dagboek van Kaat.

De vlucht uit Moúrtos. Het was allemaal zo aangenaam begonnen: een rustig plekje in de haven, geen lawaai 's nachts, overdag zwemmen en lezen, en 's avonds, in de "Bleu Coast" eten en babbelen...Al meer dan een week kwam 's avonds een grote Zodiac langszij van een lieve Italiaanse familie: Chiara, Bartolomeo en de kleine Edouardo (net Olivier van 24 jaar geleden), we zouden die avond samen met hen gaan eten... Maar toen kwam de tasmaanse duivel...

Er was die dag al een en ander misgelopen: 's morgens was ik naar de kapper gegaan om m'n haar te kleuren en te knippen en na drie (!) uur kwam ik buiten met wat Eric een carnavalshoofd noemde: een mengeling van donkergrijs, roze en witblond haar, allemaal op hetzelfde hoofd .De vertwijfelde kapster had gezegd dat ik 's avonds moest terugkomen om de "zaak" te herstellen. 's Avonds dus terug en tijdens het spoelen van wat eindelijk de juiste kleur bleek te zijn stopte de kraan...geen water meer. Na ongeveer 20 min geduld was ook dat probleem opgelost .De opgeluchte kapster had net de laatste spoelbeurt afgewerkt toen Eric me kwam halen; er was een probleem, de politie stond bij onze boot!? De schipper van een Griekse zeilboot (Tasmanian Devil) had hen gebeld, omdat hij vond dat we "verkeerd" lagen.Vlug terug naar de boot dus, met nat, niet geknipt haar. Een geduldige politieman legde ons uit dat we eigenlijk ons anker moesten gebruiken, ik heb eerst heel geduldig uitgelegd dat we dat niet konden zonder over minstens 2 andere ankers heen terecht te komen... Na wat over en weer gepraat (we wilden onze boot echt niet verplaatsen, de haven lag propvol en de Italiaanse familie kwam net terug) kwam de tasmaanse duivelin tussen: "this is our country, we want this place, go home if you don't agree"...Toen zijn we echt kwaad geworden: zoveel misplaatste fierhied, zo'n dwaasheid... andere Grieken mengden zich in de discussie er ontstond tussen hen zelfs een hoogoplopende ruzie gesust door een tweede politieman, terwijl enkele Italianen naar ons stonden bemoedigend te knikken.. Kortom, er onstond bijna een internationaal incident... we hadden er genoeg van, jammer voor de Italiaanse familie, jammer voor de reservering in het restaurant: we hebben onze boot (met de hand) uit het gewoel gewrongen en zijn gaan ankeren. Er lag heel weinig volk op de ankerplaats (in tegenstelling tot andere dagen) en we hebben als troost een heel mooie maansverduistering en een prachtige sterrenhemel kunnen bewonderen. 's Morgens zijn we vroeg vertrokken want ondertussen had Eric via internet gezien dat het vanaf de middag flink zou gaan waaien (5 tot 6bf). We hadden stroom tegen (1kn) en zijn in Parga (mooi, mooi, mooi!) gestopt. In de haven ligt een gezonken boot: z'n bakboordlichtje steekt nog net boven water, van ver lijkt het een grote rots, dichterbij is het net een oog... van een tasmaanse duivel misschien?!

17.08.08 Parga, Ormos Valtou. Om 10H30 en na 12 mijl valt ons hoofdanker in deze kleine vissershaven op een halve mijl van Parga, aan de W-kant van het Venetiaanse fort. We hebben geluk: enkele Italiaanse boten varen net weg (toch laat!) en de 10 boten van de Sailing Holidays flotilla verlaten - na wat "ankerontwarren" - één voor één het haventje ... Voor morgen wordt stevige wind voorspeld zodat we liever hier aan de betonnen muur liggen dan buiten geankerd. We willen overigens een dag of drie blijven: er is een waterkraan en samen met de Italiaanse buur improviseren we een 150m lange stroomkabel vanuit een gamele verdeelkast zodat een vijftalboten hierop kan aansluiten om de accu's op peil te houden. De erg mooie omgeving compenseert rijkelijk het erg rommelige haventje, waar enkele gezonken bootwrakken de maat van het Griekse ecologische bewustzijn illustreren ... als dit nog nodig was!

Preveza

Om halfvier stopt eindelijk de muziek in de talrijke bars op de kade, maar een rustige nacht zullen we in Preveza zelfs daarna niet hebben: luidruchtige late-vakantiegenieters en de rollige kade houden ons in een halve slaap. Deze halte is zeker geen aanrader!

21.08.08 Lefkas Marina. Als we Preveza verlaten staat er een stevige stroming in de vaargeul: op onze GPS lezen we 3,5 kn af; we zullen dus te laat zijn voor de brug van 10H00 aan het begin van het kanaal van Lefkas, zes mijl verder. We ankeren hoewel we ook net voor de brug kunnen wachten, maar "buiten" is er wat wind, zodat de vochtige warmte minder drukkend is. Lefkas ...

Het is 19 jaar geleden dat we hier voor het laatst kwamen: van op afstand zien we nieuwe gebouwen, de jachthaven, die in 2002 open ging. De stad werd in 2003 erg getroffen door een aardbeving van 6.2-7.2 (s.R). Klokslag 11H00 gaat de drijvende brug "open" een viertal boten van N naar S maar in de andere richting schuiven de terugkerende Italianen rijtje ... terwijl vanuit de stilstaande auto's met ongeduld gewacht wordt op het einde van de doorvaart. We hebben hier een aantal praktische zaken te regelen: de overwintering in de marina moet definitief vastgelegd worden, glutenvrije broodvervangers moeten in Athene besteld worden, we moeten de website bijwerken en enkele kleine technische problemen bekijken (acculader, zoetwaterkraan enz.); een wasserette is er niet, wel een wasdienst die je op enkele uren alles kant en klaar terugbezorgd. Lefkas Marina, de belangrijkste basis voor veel charter- en flotillabedrijven, is goed uitgerust en heeft een volledige waaier van diensten.

Ook in het levendige stadje is geen gebrek aan winkels en diensten.Wat ons vooral opvalt is niet zozeer de vervlakking van het aanbod op "internationaal" toerisme gericht, dan wel het meer kwalitatieve en kwantitatieve van het aanbod, m.a.w. het lijkt ons hier nog steeds heel "Grieks" - op de onmiddellijke omgeving van de marina na - meer dan in Corfu - en op kleinere schaal - in Sivota, waar het op de Italianen gerichte toerisme veel veranderd heeft; ook de prijzen zijn hier wat lager. (23.08.08).

Het ligt in onze bedoeling hier enkele dagen te blijven vooraleer we zuidwaarts gaan richting Ithaka, Kefalonia en Zakintos.

Op ons prikbord...

21.08.08 Lefkas Marina. Morgen willen we naar Ligia en Nikiana, twee kleine vissersdorpen op een zestal mijl van hier, daarom leg ik een laatste hand aan het bijwerken van de Engelse pagina's van onze website. Mijn schriftje met nota's ligt links van mij; even verlaten mijn ogen het scherm ... een detail ontsnapt mij. Als ik opnieuw naar het scherm kijk dringt het eerst niet tot mij door.... hel wit ... fijne vertikale - rode - lijnen ...

Twee uur later komen Kaat en ik terug in het atelier van de technieker. Op onze vertrouwde laptop ligt de harde schijf die hij eruit gehaald heeft. "dit is alles wat ik voor U kan doen; de files op uw externe harde schijf kopieren of op een andere pc." Op weg naar hier had deze vrees ons niet losgelaten, vier jaar oud, veel, veel, teveel gebruikt misschien. Maar de technieker had ons eerst nog wat hoop gelaten.

De virtuele navelstreng is nu door.

Grote pech, ja, en, een financiële opdoffer, maar toch geen ramp, horen we al zeggen. Hoe ging dit vroeger? Juist... Is het uw eerste pc die het laat afweten? Neen. Wel dan... Dan ... dan bespreken we de vervanging met de zaakvoerder. AZERTY, onmogelijk hier ... Dan maar QWERTY ... XP? Moeilijk... Toch liever, ja... Een Engelse versie? Ja. een legale? Ja, natuurlijk.

De navelstreng naar het "weten", het "laten weten", dient hersteld... e-mails, nieuws, bank, weersvoorspelling, belastingen, mutualiteit, facturen ...het loopt allemaal zo, en de website, "reserve plotter" voor de kaarten, "boord-bioskoop" voor de donkere wintermaanden als even een boek niet bekoord - of als we de heimwee naar Bretagne met Thalassa willen verdrijven ... fotoarchief ... onafscheidelijk nuttig werktuig, mobiel archief van administratieve rompslomp, brandkoffer van herinneringen - zelfs de overdruk van grootvaders journaal in gevangenschap tijdens de eerste wereldoorlog heb ik je toevertrouwd -, geduldige scriptor van al mijn hersenspinsels. Agent van deze Brave New World van communicatie en informatie, gesel van zijn slaven ...ja.

01.09.08 Lefkas Marina. Donderdag heeft Kostas, de baas van de computerzaak mij tot aan de marina gebracht met zijn wagen. Hij denkt dat hij mij allerbest heeft kunnen helpen. Alle files zijn naar de nieuwe laptop, die op een legale Engelstalige versie van XP "draait", gekopieerd. Wij willen hem bedanken voor zijn inzet want op twee en een halve dag was alles geklaard. Op een van de caféterrassen in de haven wordt op de goede afloop het frisse glas geheven! Als we twee uur later afscheid nemen en ik wil betalen, hoor ik dat dit al geregeld is: you're in my country ...

Vandaag lijkt de nieuwe laptop mij eindelijk operationeel. Ik wilde zelf alles opnieuw ordenen, alle programma's herladen en de website configuratie tot een goed einde brengen; met handleidingen van XP en Dreamwaver heb ik meer dan twee dagen (en een deel slaaploze nachten) liggen worstelen met de problemen die ik - pc-gebruiker maar leek in soft- en hardware - uiteindelijk als voor mij onoplosbaar ging beschouwen. Vertwijfeld over het eigen kunnen zond ik een email naar Els - zij lag aan de basisopbouw van onze website - waarin ik de moeilijkheid waarop ik telkens vastliep beschreef. Toen ik haar antwoord las, wist ik niet alleen dat enkele seconden later de klus geklaard zou zijn, maar ook dat je ook hier ziende blind kan zijn: zonder ooit beseft te hebben aan enige vorm van dyslexie te lijden had ik steeds de omgekeerde volgorde van twee letters over het hoofd gezien. ...

Het is echter wachten op de levering bij de apotheker in Lefkas van de glutenvrije producten die we besteld hebben want de levering die vorige donderdag toekwam was bij de groothandel in Athene verkeerd begrepen en totaal ontoereikend ... Wie beweerde weer dat tegenslagen meestal coalities sluiten?

Sivota

07.09.08 Sivota N. Levkas. Sinds gisteren liggen we in Sivota na een aangename tocht naar het zuiden van Lefkas. Eerst door het Lefkaskanaal richting Ligia - een kleine vissershaven waar we even een kijkje gingen nemen. Verder dan richting Nidri. Eerst is de wind NE - gemiddeld 15 knopen - dan plots halfweg de Straat van Meganissi, ter hoogte van N.Thilia, komt de wind uit het SW: zo zien we een N-gaande boot met uitgeboomde spinnaker terwijl de S-gaande zeilers op erg ruime koers varen.

Sivota: we zijn hier precies 21 jaar geleden op een avond met vrienden komen eten - met de Zodiac vanuit Ormos Ammouso waar we kampeerden. Het was toen in volle hoogseizoen en we vonden het hier heel erg druk. Nu liggen we aan de S-kade; toen we rond de middag toekwamen was er heel wat plaats. Rond zeven uur waren echter bijna alle plaatsen ingenomen en enkele grotere zeilboten lagen op anker in de baai. Heel wat Grieken waren voor het weekend naar Sivota gevaren met relatief bescheiden motorboten zodat er enige drukte op de kade was, maar in de loop van de avond verspreidde iedereen zich over de zeer talrijke restaurants en tavernas zodat er van drukte echt geen sprake meer was. We kunnen ons echter levendig voorstellen dat het hier in volle hoogzomer vreselijk druk moet zijn en dat dit prachtig plekje dan een echte hel is! Enkele charterboten lijken al bemanningsloos. In het restaurant waar we lekker aten - dolmades, gefruite aubergineschijfjes, en gegrilde lamskoteletten met tomatenslaatje - zijn maar een kwart van de tafels ingenomen.

We zoeken bij het uitkiezen van een eetgelegenheid steeds deze waar veel Grieken gaan eten, waar geen afgebeelde schotels de toeristen moeten lokken, en waar geen kelners ons met "Hello" trachten binnen te halen!

Op een wat geïmproviseerd terras met dito podium speelde op deze zaterdagavond een orkestje Griekse populaire liedjes, maar de muzikanten vergaten soms wel enkele noten en de stem van de wat te rondborstige zangeres klonk niet altijd zo juist. Toch was er voor het optreden, dat met schreeuwerige affiches was aangekondigd, heel wat lokale belangstelling... en tot heel laat in de nacht werden onze slaappogingen verstoord door plotse luide muzikale flarden ... We beslissen enkele dagen in Sivota te blijven; we willen de omgeving van Sivota even verkennen, zwemmen kunnen we in de baai, meer zeewaarts. Omdat het nog steeds erg heet is vanaf de middag tot de zon ondergaat, kiezen we voor onze grotere zonnetent i.p.v. de bimini, en hijsen we de luchthapper. We hebben hier geen elektrische aansluiting, we moeten dus trachten het maximale rendement te halen uit onze zonnepanelen want de laptop, hoewel minder energieverslindend dan de vorige, weegt op het verbruik.   09.09.08 Sivota N. Levkas. Morgen gaan we naar Fiskárdho. Uit Sivota nemen we de herinnering aan een aangename ontmoeting mee: dank zij Christos en Ioanna, die reizen met hun recent verworven zeilboot, begrijpen we dat onze opkomende vrees misschien voorbarig is - de Grieken zouden veranderd zijn, hun gastvrijheid zou niet meer spreekwoordelijk zijn, ze zouden hun legendarische vriendelijkheid voor vreemdelingen en reizigers verloren hebben ... Ter gelegenheid van de verjaardag van Eric, zal Christos ons meenemen eerst op de erg ...Parijse tonen van zijn accordeon, dan met zijn warme en diepe stem laat hij ons dromen van de eeuwige Griekse thalassa ...

[map: GNTO]

Fiskárdho

10.09.08 Fiskárdho, N Kefallínia. Voor we oversteken naar Kefallínia gaan we een kijkje nemen in de baai van Ammouso; mooi gelijnde strandstoelen, gelijkkleurige parasols, dan de weg, geasfalteerd tot aan het strand, een mooi gemetste muur - door onze verrekijker zien we hoe de wilde kampeerplaats in een ( te ? ) keurig toeristenstrand is veranderd; rond het restaurant - dat toen reeds bestond, eenvoudig - zien we nu de nette parking mét afdak, paviljoenen met rieten dak, kleine afsluitingen en we raden ook al de, te groene, grasperkjes ... de vroegere, wat in het zomerstof levende,bonte kolonie met kampers en tenten, en snelle RIB's - toen ook al! - lijkt de plaats geruimd te hebben voor de meer beschaafde maar zo ontmoedigend stereotype zonnekloppers ...

De oversteek van de Stenó Kefallínias: een goeie negen mijl van Ormos Ammouso naar Fiskárdho. We zijn niet alleen op zee maar de grote drukte neemt toch wat af, de meeste zeilboten zijn huurboten die al of niet deel uitmaken van de nu voor ons wat traditionneel geworden - en onvermijdelijke! - flottieljes. Als we de Straat tussen Itháka en Keffalínia naderen komt de wind steeds scherper in en bouwt de zee langzaam op. Nog twee mijl van ons aanloopwaypoint voor Fiskárdho; de voorlijk inkomende wind is nu erg vlagerig en een vrij korte en hoge deining ontneemt de vuurtoren gestaag aan ons zicht. Door ons grootzeil kunnen we een vrij mooie koers aanhouden maar de meeste boten die wellicht " uit gemak " zonder grootzeil varen, verschijnen in brede onwillekeurige slagen van de ene golftop naar de andere, terwijl ze in het golfdal aan ons zicht worden onttrokken.

Aan het drijvend ponton vinden we nog een plaats; het vooranker valt in 9 meter water terwijl Kaat een erg geslaagd aanlegmanoeuvre uitvoert ... als we de achterlandvasten willen doorgegeven, stellen we vast dat we - in onze verwondering - even vergeten waren deze op de klampen vast te leggen, wat vriendelijke hilariteit veroorzaakt bij onze helpers, Indonesische bemanningsleden van een groot motorjacht. Al snel is het euvel verholpen en liggen we vast.

Fiskárdho: dit zou, als we de toeristische tijdschriften en de people pers moeten geloven, het nieuwe St-Tropez zijn ... Het is nog steeds heel erg druk in de kleine haven, zeilboten zoeken een plaats,kleinere ferry's varen af en aan en laden hun menselijke toeristische vracht af, terwijl ze in de haven aanzienlijke woelingen veroorzaken.

Onze eerste indruk is dat dit alles, met de knap gerestaureerde huizen en de in mooie pastelkleuren geverfde gevels, slechts een wat droevige gelijkenis vertoont met het charmante plaatsje dat we eenentwintig jaar geleden bezochten ... maar laten we ons hoeden voor een voorbarig oordeel. Veel tijd hebben we niet om verder rond te kijken want de bemanning van een naast ons aankomende zeilboot heeft het aanleggen op anker nog niet zo goed onder de knie: met ploegend anker komen ze dwars op uit op het motorjacht dat aan onze ándere zijde gemeerd is en bij het opnieuw ophalen van hun anker nemen ze nog een andere ketting mee. Tegenstrijdige raadgevingen vanop het ponton, afduwende handen, stilte, vragen, onbeslistheid, ergernis van de flottieljeman , bezorgde toeschouwers, verwarring, dan ... uiteindelijk, de noodzakelijke assistentie en hulp van de Expert met zijn bijboot, nieuw aanlegmanoeuvre, stipt begeleid vanop het ponton ...Twintig minuten later leggen ze eindelijk vast naast ons, opgelucht, terwijl ze zich voor het ongemak vriendelijk verontschuldigen.

15.09.08 Fiskárdho, N Kefallínia. Een zeer zwaar onweer zaait onrust en vernieling ... Zonder in sensatie te willen vervallen, zetten we de gebeurtenissen op een rijtje, terwijl enkele foto's in ons fotoalbum de herinnering moeten helpen bestendigen. Maar eerst even terug naar gisteren zondag. Het weer is prachtig, warm, de haven ligt vol, in de N-zijde van de baai zijn een tiental zeilboten geankerd met lijnen naar de wal; als we terugkeren van een leuke en verfrissende zwempartij aan de Venetiaanse toren, zien we hoe alles er in de kuipen van de geankerde boten ontspannen aan toe gaat - daar zit men te lezen, hier wordt lachend van een glas samen genoten, wat verder liggen de schipper en zijn vrouw te slapen in de nu wat lager schijnende zon ... We weten echter dat er voor morgen slecht weer op komst is: volgens de gribfiles www.grib.us is er een grote hoeveelheid regen te verwachten maar Kaat en ik vrezen onweer; we hebben dubbele landvasten naar het ponton gelegd en het houden van ons hoofdanker gecontroleerd, de meesten denken echter dat het nog wel zal "meevallen": "Hier toch niet ...! "  

Onweer.

Maandag 02.30 (LT). Een (eerste) onweer barst los: eerst een windstoot, warme lucht, enkele dikke regendruppels,  droog, een tweede windstoot - nu frissere lucht - , donder in de verte, bliksem; uit een van de bars waar het er nog erg muzikaal luid aan toe gaat komen enkele late bezoekers even buiten om zich te verwonderen over de regen en de bliksems. Er wordt veel gelachen ...

Ik maak Kaat wakker, ik betrouw het niet, we bergen alles goed weg; ook onze nieuwe, Zweedse buren zijn wakker; zij is meteorologe en houdt niet van onweer; "Ja, dus het komt er toch van ..." Kaat gaat terug slapen, ik blijf op; we willen vermijden dat we beiden (te) moe zouden zijn mochten we moeten wegvaren ... een stevige S deining komt nu in de baai gerold - hoe all round deze shelter ook moge genoemd zijn !  Om half vier vaart een "mega" motorjacht dat vooraan in de baai geankerd ligt, weg ... ik kijk hem na, en voel wat onrust. Om vijf uur is het onweer voorbij; veel regen viel er tenslotte niet, wel was er veel bliksem en gedonder;  de deining nu is vervelend maar lijkt iets minder. Ik ga trachten nog wat te slapen, moeilijk ...

Om zeven uur rukt Kaat me wakker; "vlug op, want het loopt hier mis!" 

Als ik in de kuip sta overzie ik als in een flash  - met wat ongeloof - de chaos rondom ons: een tiental boten is aan het rondvaren in de kleine baai, terwijl een drietal de baai verlaten en de Straat van Ithaka invaren, richting zee, of, Ithaka ... 

Een tweede onweer is plots losgebarsten: bliksems alom, de donder lijkt niet op te houden, bakken water, striemende regen geselt de in de weer zijnde bemanningen; ik zie hoe men tracht boten beter te bevestigen, ankerhouding te verbeteren; wat verder worden kleine huurbootjes weggehaald en naar de binnenzijde van het drijvend ponton gebracht door twee doornatte Griekse dames van het verhuurbedrijfje, aan de andere zijde van de haven gaan masten heen en weer als in een wild ongecoördineerd ballet, op het terras van een modieus restaurant zijn enkele grote parasols gescheurd, doornatte, heen en weer waaiende flarden ...

Plots komt een krachtige, te hoge deining binnengerold ... Kaat zegt "we moeten hier weg, vrees ik ... , neen, wachten" ; we starten de motor, terwijl onze kleine boot aan zijn achterlandvasten rukt ... 

Als we opkijken, zien we tussen de rondvarende boten heen, drie zeilboten op de rotsen, een maakt al slagzij ... Drie kwartier later verlaat het onweer de geteisderde haven, de regen verdwijnt geleidelijk, de wind blijft met een 15 tal knopen nog wat nablazen, maar de deining houdt aan. In de vroege namiddag, is er opnieuw reden tot onrust. De wind wakkert weer wat aan en de deining wordt intenser. Opnieuw worden bijkomende landvasten bevestigd. Het anker van een mooie zware stalen ketch onder Spaanse vlag - waarvan de bemanning even afwezig is - maakt het erg lastig voor zijn buur, een Zweedse 36-voeter: de heel actieve schipperin betrouwt het niet zodat ze haar man weet te overtuigen om een heel lange lijn door te geven, langsheen alle boten van het ponton naar de ferrykade. Om 15H45 ruimt de wind, en reeds enkele minuten later moet de deining in de haven zich gewonnen geven; als de zon door de wolken heen ook wat kleur brengt, keert eindelijk de rust terug ...

Droevige balans: twee zeilboten kunnen uiteindelijk in de loop van de voormiddag door de kleine rescue-boot vlot getrokken worden, een - met heel wat schade - wordt naar de kade gesleept,  maar aan de derde, een stevige 40 voeter onder Britse vlag, is de schade bijna niet te overzien: een groot gat van meer dan een halve vierkante meter heeft elke bergingspoging in de loop van de dag verhinderd spijts de aangevoerde pompen en alle ingezette middelen ... tot in de latere namiddag een grote kraan de boot uit rotsen en water kan heffen ... 

Fiskardo: volgens de people bladen en vele toeristische papers, het nieuwe St-Tropez, in de pilot van autoriteit Rod Heikell ( Greek waters pilot , Imray ) lezen we : "excellent shelter from all directions, although strong prolonged southerlies cause a surge, troublesome rather than dangerous ..." (2004, bijw. 2007, p. 92) ; in de Griekse pilot van Nicolas D. Elias ( bijgewerkt tot 2008 ) staat "shelter from all but SE winds, this wind blows mostly in the winter ... " ; volgens onze vaststellingen en de local knowledge, is Fiskárdho geen veilige haven bij slecht weer, dit geldt in het bijzonder voor de N-kant van de baai waar de ankerplaats is; het ging hier om een onweer met plotse, zeer harde S-wind, maar ook een harde NW doet volgens de locals een flinke deining de baai binnenrollen, zodat dan zelfs het vlottend ponton aan de W-zijde niet meer veilig is.  

Terug naar Lefkas

16.09.08 Van Fiskárdo (N.Kefallinía) naar Nydrí ( Nidri ), Vlychó en Lefkas Marina. De wind is opnieuw S als we de baai van Fiskárdho verlaten; boven Lefkas is het zwaar bewolkt en we zien hoe een watergordijn over Vasilikí schuift. De weersvoorspelling houdt het echter bij een matige S-wind die in de namiddag NW wordt en toeneemt, opnieuw zit de mogelijkheid van een onweer tegen de avond er dik in; voor morgen wordt krachtige NW wind voorspeld en voor zaterdag is er ook slecht weer op komst. Liever dan onze tocht verder te zetten langs de toch minder veilige havens en ankerplaatsen op Kefallinía en Ithaka, keren we (even ?) terug naar Lefkas Marina. We beseffen dat we plots van een hoogzomer in een te vroege herfst zijn terechtgekomen. Toch geeft een door de wolken schijnende zon ons enige hoop op een mooie dag. De wolkenhemel is prachtig en ook de zee glinstert van uitzonderlijke lichteffecten. De koers is erg ruim: met twee reven in het grootzeil ( noodzakelijk voor wat meer stabiliteit ) trachten we onze genua 1 goed vrij en vol te houden; tijdelijk mindert de wind onder de zeven knopen zodat de motor bij moet staan. Als we Lefkas naderen denk ik onwillekeurig aan wat ik in de Griekse pilot van N.D. Elias las. Tussen SE-Lefkas, N Arkoúdi en SW Meganísi - en verder Kalamos, Kastos en Atokos - waait op het einde van de zomer, op erg warme heldere dagen, in de latere namiddag, de erg gevaarlijke Liovóri. Vandaag is het echter niet zo heet en hoe dan ook is het veel te vroeg op de dag, maar het lijkt me wel wijs dit plaatselijk fenomeen niet te vergeten ...

Als we Nydrí naderen neemt het aantal zeiboten toe: het is hier immers altijd erg druk, de baai is erg diep en er zijn hier heel wat basissen van charterbedrijven. Maar we lezen dat de baai wel erg vervuild is; langs de W-oevers zijn er ook heel wat bootwerven en vooral Vlychó is naast een gekende ankerplaats voor vele longstayers, een typische overwinteringsplaats. Aan sommige werven of stukken kaden liggen enkele scheepswrakken, dikwijls half gezonken. Als we bedenken dat dit niet alleen hier is, maar een in Griekenland veel voorkomende praktijk is, voelen we ergernis en woede opkomen tegenover zoveel gebrek aan ecologisch bewustzijn, tegen het ontbreken van overheidsoptreden, tegen zoveel schijnheiligheid vanwege een zo financieel ondersteund landsbestuur!

Enkele mijlen voor de S-ingang van het erg slordig beboeide Lefkas-kanaal komt de wind zoals verwacht uit het NW en de bewolking neemt snel toe. Als we een dik uur later op onze ligplaats vastleggen kondigt het onweer zich al aan: Kaat bergt net de genua in de bakskist als de eerste druppels vallen. Later nog, tijdens het avondeten in ons nu al vertrouwd, erg lekker restaurantje bij het geteisterde museum, en een heel deel van de nacht door, bevechten maan en bliksems mekaar om de hemel te verlichten ... Als we op onze terugweg naar de marina, het Noorse koppel ontmoeten dat met hun 43-voeter de haven van Fiskárdho ontvluchtte, en we even de herinneringen aan het onweersonheil confronteren, maakt een nijdige regenvlaag een abrupt einde aan ons gesprek...

19.09.08 Lefkas Marina. Woensdag. De voorspelling klopt: het wordt een erg winderige dag maar de zon maakt heel wat goed, ... tot in de namiddag, opnieuw, de wolken verschijnen. Een vroege-avond wandeling brengt ons naar Castro aan het einde van de lange smalle landtong waarop de weg loopt, die het eiland met het vasteland verbindt, via de ferry, die als drijvende brug dienst doet. De ondergaande zon kleurt de hemel en de lagune wateren in rood-rozige tinten. Van hier kijken we over de baai en Preveza, in de verte. Als we NW en W kijken, zien we de Ionische Zee; door de stevige wind opgezweept komen de golven breken op het eiland. Voor we onze terugweg aanvatten overschouwen we de omgeving en het stadje, Lefkada. Het fort uit de XIIIe eeuw, net aan de N ingang van het Lefkas kanaal, achter de zandbank, de ferry-brug, het kanaal, de jachthaven in de verte, de stad waar de verlichting net aangaat, de weg, en aan de andere zijde, de zgn. salt lake lagoon, verder op de achtergrond de bergen die het binnenland van Lefkas uitmaken, met als hoogste top de Eláti, 1158 m. In ons restaurantje eten we vanavond in de eetzaal; binnen, voor de eerste keer sinds ... de onweders in Rome! Donderdag. Onze avondwandeling brengt ons opnieuw naar Castro. En, opnieuw, eten we binnen. Vandaag, vrijdag. Onder een licht bewolkte hemel, bij fris en winderig weer, vooral in de namiddag werk ik de website bij. Is de koele nazomer dan nu reeds ingezet?

25.09.08 Lefkas Marina. Als we rond 22H30 langs de kade teruglopen en onze GSM gaat weten we dat we heel slecht nieuws zullen horen. Maandagmiddag heeft de moeder van Kaat een zware hersenbloeding gehad en een spoedige fatale evolutie is waarschijnlijk...

Brugge. Het afscheid enkele dagen vóór ons vertrek op 7 juli 2007 was niet droevig geweest: enthousiast als steeds als er wat gebeurde, had Moeke ons nagewuifd, twee dagen voor ons vertrek. Even was ze heel ernstig geweest - ik weet dat we mekaar niet meer zullen weerzien, maar je moet doen wat je beslist hebt, sprak ze tot Kaat. Een grote kaart lag klaar op de tafel. Ze zou ons de hele reis volgen. Vanuit iedere haven stuurde Kaat haar een zichtkaart, als het kon markeerde ze de plaats waar we lagen.

Vannacht zijn het de beelden van het mooie afscheidsmoment in de tuin die op ons netvlies blijven, en die willen we koesteren.

Terug in België

29.09.08 Nieuwpoort (B). Om 10 uur stipt had de taxi ons in de haven opgehaald. EuropAssistance, onze reisbijstandsverzekering, had de terugkeer naar België nauwkeurig geregeld: vanuit Preveza vlogen we naar Athene waar onze plaatsen op de OlympicAirways lijnvlucht naar Brussel gereserveerd waren; daar stond dan een taxi te wachten die ons naar Nieuwpoort bracht.

01.10.08 Brugge (B). Afscheid. 11 uur. Een waterzonnetje. Familie, vrienden en bekenden, van de school waaraan zij, vroeg weduwe, als onderwijzeres tot haar vijfenzestigste verbonden was, van de volksdansvereniging, van het zangkoor, van het plaatselijke verenigingsleven, ze komen talrijk afscheid nemen. Herfst. De namiddag kondigt zich winderig en buiig aan. De begraafplaats De Blauwe Toren kleurt in een variatie van donkere en lichte tinten, groen, geel en bruin. Verzameld voor het laatste, intieme afscheid, staan hier alleen de zonen en dochters, haar kleinkinderen, de partners, in een ingetogen, emotionele stilte. Dan, plots, neemt de aanwakkerende wind haar symbolisch mee naar die statige hoge bomen, naar dit dichte struikgewas. Ecce homo... de mooie, hartverwarmende herinnering blijft... (bijgewerkt 16 oktober 2008)

Menton

20.10.08 Menton (F). 21H05. We landen op de luchthaven van Nice-Côte d'Azur. Een vijftiental minuten vroeger heeft het Easyjet-toestel in het landingsmanoeuvre Turijn links gelaten en in een wijde bocht boven de zee de nadering aangevat;voor ons baadt Monaco in een felle licht. Even later omhelzen we Michel en Mady, die ons meenemen naar de haven van Menton-Garavan: ze stellen ons hun boot ter beschikking tijdens ons verblijf.

24.10.08 Menton (F). We zijn zinnens begin november naar Lefkas terug te keren via Venetië waar we de ferry naar Igoumenitsa willen nemen. Maar eerst genieten we hier van het weerzien van vrienden en kennissen. Van Rinaldo en Maryse die enkele dagen geleden uit Kos zijn teruggekeerd, horen we het relaas van hun lange tocht in de Noord-Egeïsche Zee: via Chios, Lesbos, Limnos en Samothraki bereikten ze Thassos, keerden WSW-waarts terug langs de "vingers" van Chalkidiki en belandden verder zuidwaarts op Skopelos en Alonissos waar de toenemende drukte er hen van weerhield richting Skiathos en de golf van Pagassitikos door te varen; ze verkozen een leuke tijd door te brengen op het kleine en rustige Psara. De nuttige informatie die we opsteken, stelt ons evenwel niet zo gerust voor onze verdere reis. Vergeleken met hun bevindingen van de vorige jaren, is de drukte - mede door het aantal huurboten en de prijsstijgingen in Kroatië -, ook in dit deel van Griekenland, erg toegenomen.

Vrij snel hernemen we de leuke gewoonten van onze voorbije Mentonese overwintering. Alhoewel de zon zich sommige dagen geregeld achter de wolken verschuilt, is de temperatuur erg aangenaam. Het indrukwekkende zicht op de zuiderse Alpen die hier tot de kust reiken, blijft ons - na meer dan vijf en twintig jaar - steeds fascineren. Kleine dingen ook maken van ons verblijf hier een feest: de wandeling langs de Boulevard de Garavan, het steeds opnieuw ontdekken van de Vieille ville, de lekkere koffie van Le Jardin du café, het weerzien van Patricia - de lerares -, en onze medecursisten van de Italiaanse les, de mooie wandelingen in het achterland - bij prachtig weer naar Ste Agnès en de Mont Ours - en langs de kust - die zonnige zaterdagmorgen, tussen twee regendagen in, rond de Cap Martin ...

Menton in ons Fotoalbum

Venetië.

04.11.08 Van Menton (F) naar Venetië (I). We zijn veertien dagen te gast geweest op de boot van Michel en Mady; vandaag vertrekken we naar Venetië. Aan sneltreinvaart is dit verblijf voorbijgegaan en afscheid nemen is ook wanneer de mooiste bestemmingen wenken, altijd zwaar. Bedankt Mady en Michel voor uw gastvrijheid en alle attenties, het was heerlijk verblijven op je boot; bedankt Marise en Rinaldo, Arlette en Guy, Thérèse en Claude, we hebben erg genoten van het weerzien en de herinnering aan de gezellige etentjes samen nemen we mee ...

Onweer, inktzwarte lucht. Om 09H30 komt de taxi ons in de haven ophalen; onder een plenzende regen voert hij ons naar het station van Menton. De Train Corail naar Milano Centrale heeft door het noodweer 15' vertraging. Tot Genova is deze sneltrein een echte stoptrein: we sporen dicht langs de kust, langs de havens waar we dit voorjaar langs vaarden, San Remo, Aregai, Imperia, Alassio - onze eerste Italiaanse stopplaats - Loano, Finale Ligure, Savona, Varazze - onze tweede stop; leuke herinneringen, prachtig weer toen, nu een tropische storm. Na Genua met zijn de indrukwekkende havendokken, spoedt de trein zich naar het noorden. In Milaan moeten we overstappen op de IC-trein naar Venezia Santa Lucia: door de vertraging hebben we amper vier minuten voor de wissel. 15H05. Buiten adem, te zwaar geladen voor de sprint, aangepord door de treinwachter, vallen we op onze voorbehouden plaatsen, net als de deuren sluiten ... met nog een tiental naar adem happende reizigers in ons kielzog! In de verte, tekenen, vrij snel, de contouren van de Italiaanse Alpen zich wat troosteloos af tegen de donkere hemel. De stortregen wil maar niet ophouden en - te vroeg - valt de duisternis. Bergamo, Brescia, Verona, Vicenza, Padova: plaatsnamen die klinken als muziek. Van Mestre - de slaap- en havenstad - naar Venetië gaan het spoor en de autoweg over een smalle strook die de lagune-stad verbindt met het vasteland.

Om 18H15 stappen we uit de trein, zeven en een half uur na het vertrek uit Menton. Het eenvoudige maar net hotel, dat we on-line vastlegden, hebben we omwille van de ligging gekozen: in een rustig straatje, op 150 m van het spoorwegstation, vlakbij het Ferrovia vaporetto-station op de Canal Grande. Aangespoord door ons enthousiasme in Venetië te zijn, brengt onze eerste verkennende (avond)wandeling ons, onder de steeds aanhoudende stortregen langs de Ponte D. Scalzi - vlakbij ons hotel - over de Canal Grande en door een web van nu verlaten stegen, pleintjes, brugjes, naar de wijk begrepen tussen de Canal Grande, Santa Croce en San Polo. Hier moeten we volgens onze gids restaurantjes vinden waar weinig toeristen komen. Het eerste - Il Refolo, campo S. Giacomo dell'Orio - is gesloten maar in het tweede - de Trattoria al Ponte del Megio, S. Croce - dat we weerhouden hadden, eten we lekkere pretentieloze piatti tipici veneziani, o.m. een fegato (lever) alla veneziana. Als we ons hotel opnieuw binnenstappen houden we niet alleen natte voeten over aan onze kleine avondtrip - in een groot deel van Italië en Zuid-Europa zijn er overstromingen meldt het late TV journaal -, maar vooral, een sfeervolle, van geheimzinnigheid overgoten indruk van deze prachtstad die we de twee komende dagen zullen verkennen, hoewel een klein incident ons tijdsgebruik onverwacht gaat beinvloeden ...

Venetië, dag 1. Prachtig weer. Een groot, statig gebouw, de gevel lijkt aan onderhoudswerk toe, lijkt het ons. Op de deur, twee koperen borden: hier is het Studio Dentistico van de Dottori Trolese & Zonter. Tweede verdieping. Achter de bruine houten deur bevinden we ons in de hypermoderne tandartsenpraktijk; we tellen wel acht assistenten van de dottori, de heel functionele en smaakvolle inrichting stelt ons enigszins gerust. Brede glimlach, we worden heel vriendelijk onthaald; we moeten even wachten. Tussen de aanschuivende patienten in, zal een van de dottori Eric helpen. Foto, diagnose. Om 13H40 mag Eric terugkomen, dan gaat de oude vulling eruit en wordt de afgebroken tandknobbel door een reconstructievulling hersteld.

Zo begint ons bezoek aan Venetië.

Nu dus tijd voor een eerste grote verkenning: met de vaporetto nr 2 varen we langs het Canal Grande van het station Ferrovia naar de Piazza San Marco, een adembenemend mooie tocht langs de prachtige palazzi die langs deze hoofdader gebouwd werden tussen de XIIIe en de XVIIIe eeuw. We gaan onder de beroemde Rialto brug door en we genieten van het prachtige uitzicht; de talrijke foto's die we nemen moeten de herinnering veilig stellen. In twintig minuten brengt deze (vrij "directe") vaporetto ons naar het San Marco plein, het uitzonderlijk mooi architecturaal geheel dat symbool staat voor de pracht van deze ooit zo machtige stad. Langs de Giardinetti Reali en de Libreria Vecchia - links - en het Palazzo Ducale - rechts - bereiken we, via het Piazzetta, de Piazza San Marco. Liever dan ons in superlatieven uit te drukken - na zovelen zouden we op onze beurt niet anders kunnen - trachten we, stilzwijgend en nederig, de schoonheid van

de plaats in ons op te nemen: de harmonieuze verscheidenheid van de Procuratie's en hun galerijen, de Torre dell'Orologio, de Campanile - de toren werd na zijn spontane instorting in 1902 opnieuw gebouwd -, maar de indrukwekkende, met marmer en mozaïk overladen Basilica San Marco eist - onweerstaanbaar - onze aandacht. We zoeken een zitplaatsje op de gestapelde loopbrugjes ( nodig bij aqua alta, het bedreigende hoogwater ) en, hoe banaal dit ook moge klinken, we kijken ...

12H00. Terug richting ons hotel en ... de tandarts, met de vaporetto nr 1: dezelfde weg langs het Canal Grande, maar nu gaat het trager want deze vaporetto stopt aan elk drijvend "station". We kunnen dus nu aandachtiger naar individuele gebouwen kijken, en naar het botenballet - wij zullen onze bewondering voor de Venetiaanse stuur- en vaarkunst niet ontkennen!

14H20. De tandarts is klaar met zijn werk, wij kunnen verder met onze verkenning. Opnieuw met de vaporetto naar het S. Marco plein, wat telkens een nieuwe ervaring is! We willen in de Campanile: vanuit de 98m hoge toren zullen we een prachtig zicht hebben op de stad, de gebouwen, de lagune, de eilanden, de wijde omgeving. Het

lijkt ons, naast de vaporetto-verkenning - ook al een snel en rationeel vervoermiddel - een interessante manier om bij een kort bezoek onmiddellijk een goed beeld van Venetië te verwerven. Als om 16 uur de toren sluit, is het de tijd om, voor een mooie zonsondergang, oostwaarts langs het brede Canale San Marco te wandelen, voorbij de Ponte dei Sospiri, helaas nu in het restauratiedecor gehuld van sponsor Lancia. Heel wat belangrijke restauratiewerken worden hier (mede)gefinancierd door prestigieuze merken en grote ondernemingen, die met reuze decors hun sponsoring bekend maken. Met de vaporetto nr 1 gaan we terug naar het Canal Grande om vanuit het station Salute de Santa Maria della Salute kerk te bezoeken. Deze kerk is een kunstwerk in barokstijl, , opgetrokken uit dankbaarheid voor het einde van de pestepidemie van 1630; ze werd slechts voltooid in 1687.

De funderingen steunen op 1.106.657 eiken, elzen en lariks palen. In de sacristie bewonderen we de Bruiloft van Kana, van Tintoretto; op het plafond drie prachtige schilderingen van Titiaan, Kaín en Abel, Het offer van Abraham en David en Goliath en, verder bij het altaar, enkele van zijn - mooie - jeugdwerken. Met de vaporetto nr 1 varen we terug naar het San Marcoplein vanwaar we door de winkelstraatjes met zeer exclusieve boetieks naar de Rioalto-brug wandelen; over de brug gaan we richting ons hotel doorheen de San Polo en Santa Croce wijken. Deze wandelingen doorheen een doolhof van meestal erg smalle straatjes zijn voor ons een unieke belevenis in deze totaal autoloze stad. Bij het avondeten maken we kennis met een typische schotel van inktvis in een zwarte saus, de seppie alla nero con polenta of all'inchiostro (GV!).

Venetië, dag 2. Met de vaporetto nr 62 gaan we van station Ferrovia naar Lido, de badplaats van Venetië: om dit eiland te bereiken gaan we een echte girocitta maken die ons de andere gezichten van Venetië toont: onze vaporetto volgt eerst het Canale di Cannaregio langsheen het gelijknamige stadsdeel zodat we de noordzijde van de stad bereiken.

Langs het Canale delle Fondamente gaat het dan in zuidoostelijke richting; op de oevers veel scheepswerfjes, kleine haventjes, dan het hospitaal - aan de overzijde van het kanaal ligt hier het mooie, groene begraafplaatseiland San Michele, ongetwijfeld later een verkenning waard -; verder dan zien we de Darsena Grande en het daarachterliggende Arsenaal waar een nieuw, op wetenschappelijk onderzoek gerichte, Venetië rijst; zuidwaarts, verschijnt dan San Pietro di Castello, op het gelijknamige eiland. Onze vaporetto steekt nu de Laguna Veneta over, naar het langwerpige Lido-eiland. Vanuit de Piazzale S. Maria Elisabetta stappen we dwars door het smalle eiland, langs de gelijknamige Gran viale naar het strand aan de Piazzale Bucintoro. Er heerst hier een toch wat bizarre , enigszins aftandse en nostalgische, maar aangename herfstsfeer - na het onweer van vannacht. We genieten in de lauwe voormiddagzon van een lekkere cappuccino in het op dit uur nog vrij verlaten stamcafé, waarvan de inrichting ons aan de Mostra - het filmfestival - herinnert. Achter ons, rechts, ligt in een uitgestrekte, goed onderhouden tuin, het grote, majestueuze Hôtel des Bains uit de prachtfilm van Luchino Visconti, Dood in Venetië.

Met de vaporetto keren we op het einde van de voormiddag terug naar Venetië en het station Piazzale Roma, even ten westen van Ferrovia. Nu varen we langs het Canale di San Marco en het Canale della Giudecca - tussen het gelijknamige eiland en de stad -, waardoor we de hele zuidkant van Venetië kunnen bekijken.

Van de Piazzale Roma lopen we even door het Giardino Papadopoli, een verrassend stil en aangenaam parkje, oase van groen in een stad waar natuur een luxueuze uitzondering is. We zijn op weg naar het joodse Ghetto en het Cannaregio. Via de Ponte d. Guglie komen we bij de synagoge en na de Calle del Ghetto Vecchio komen we uit op het Campo del Ghetto Nuovo - het Museo Ebraico ligt er onmiddellijk bij. Verder noordelijk ligt de Sant'Alvisio kerk uit 1388, die we willen bezoeken o.m. voor drie werken van Tiepolo, de Beklimming van de Calvarieberg, de Doornenkroning en de Geseling, indrukwekkende kunstontmoetingen, stille dialoog met meesterwerken. Terugkeer naar Cannaregio, waar we op het terras, langs het canale, in de Ostaria da Rioba, van een laat maar licht middagmaal genieten.

Voor het dessert willen we naar de Gelateria Causin, in de universiteitsbuurt, maar daar wacht ons een ontgoocheling: het ijs is niet huisgemaakt; dan maar een eenvoudig artisanaal (GV!) ijsje bij een ijsbar in de buurt van de sobere Renaissance Chiesa Santa Maria dei Carmini - naast de Scuola grande del Carmini -, waar we even binnenlopen voor een Aanbidding der Herders, meesterwerk van Cina da Conegliano. Met de vaporetto gaan we nu naar de Piazza San Marco waar het bekende Cafe Florian uit 1720 - de ontmoetingsplaats van zovele kunstenaars van toen - wenkt. De cappuccino en de warme chocolade die we geserveerd krijgen maken in alle opzichten deel van het respectabele decor; en we willen de consumptie ervan tot een de locatie waardige ervaring verheffen! Na een laatste blik op het San Marco plein lopen we opnieuw langs levendige straten en pleinen naar ons hotel.

De aangename, maar op deze late novemberavond wat verlaten Osteria Mocenigo aan de Saizzada San Stae serveert ons bij wijze van avondmaal een kleine antipasti van vis, een visfrituur en heerlijk malse lamskoteletjes met een zachte, witte huiswijn. Op de terugweg vermengen de bekommernissen van de overtocht naar Igoumenitsa zich reeds met de beelden van ons korte bezoek aan deze betoverende stad ...

Venetië in ons Fotoalbum

Terug naar Griekenland.

07-08.11.08 Van Venetië (I) naar Igoumenitsa en Lefkas (GR).

Het busje van de Minoan lines brengt ons rond 11 uur van het busstation aan de Piazzale Roma naar de, moeilijk bereikbare, haven. Na het afhalen van onze on-line gereseerveerde biljetten is het wachten op de inscheping. Als we omstreeks 12H30 aan boord kunnen moeten we overschakelen op de Griekse tijd: zo zal de boot om 15u vertrekken.

De Barcelona Express heeft zijn pilot aan boord en, begeleid door de Neptun, de sleepboot die het achterschip moet bewaken, vaart deze grote ferry door het Canale della Giudecca en het Canale di San Marco richting Mare Adriatico. Het wordt een langzame, ingehouden, majestueuze tocht, die de geschiedenis van Venetië waardig wil zijn. Aan een gemiddelde snelheid van vier knopen vaart deze mastodont langs oevers waar kwetsbare schatten de kwetsuren van het nimmer aflatende scheepvaartverkeer ondergaan; taxi's, vaporetti, grote boten, kleine boten, allen hebben ze, ten allen tijde, het gezicht van Venetië getekend en blijven ze, ook vandaag, de stad aan haar roeping en aan haar groots verleden herinneren. Maar Venetië lijdt, spijts de nu gigantische maar late zorgen... dit juweel dreigt te verdwijnen onder de mokerslagen van het omgevingsgeweld, de vervuiling, de klimaatgevolgen, de industrie , de menselijke druk.De pilote verlaat de boot ter hoogte van de laatste, nieuwe, betwiste, bescherming voor Venetië: de in aanbouw zijnde hydraulische afsluiting van het MoSE-project.

17H00. Op kruissnelheid vaart de ferry nu richting Griekenland de vallende nacht in, terwijl de horizon boven de kustlijn rozig kleurt.

08.11.08, 11H00 De Albanese kust ligt op enkele mijlen aan bakboord als we, voor ons, aan stuurboord, het eerste Griekse eiland Othonoi herkennen. Verder, voorlijk, ligt Corfu.

12H30. Igoumenitsa. De nieuwe ferryhaven ligt ver van de stad. De taxichauffeur stelt voor om ons, en onze Engelse marina-buurvrouw, voor a good price naar Lefkas te voeren.

Een dik uur later, na een rit aan helse snelheid langs de kust, komen we aan in Lefkas Marina. Even later stappen we opnieuw aan boord van onze boot ...

Klik voor gegevens in Kortom, 4.9.1

Wil U ons verder volgen in " Griekenland: overwintering op Lefkas, verkenningen, ontdekkingen en herontdekkingen "? Klik dan hier.

Fotoalbum? Klik hier!

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK? Klik hier!

Terug naar de vorige pagina, Logboek 3: langs de Italiaanse kust en de eilanden. klik dan hier.

Griekenland ... ? Toch wat feiten en data ...

Klik voor gegevens in Kortom, 4.9.1

Wil U ons verder volgen in " Griekenland: overwintering op Lefkas, verkenningen, ontdekkingen en herontdekkingen "? Klik dan hier.

Fotoalbum? Klik hier!

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK? Klik hier!

Terug naar de vorige pagina, Logboek 3: langs de Italiaanse kust en de eilanden. klik dan hier.